“Sommige mensen gaat té ver in hun dierenliefde.”, hoor ik soms…
Wanneer ga je té ver? Als je geen afscheid kan nemen van je allerliefste huisdier, wetende dat hij of zij nooit meer beter wordt en momenteel erg aan het lijden is?
Ja, in mijn ogen ga je dan té ver. Dan doe je het immers niet meer voor het dier, maar voor jezelf. Liefde is ook loslaten, hoe vreselijk pijn dat ook mag doen. Het draait op dat moment gewoon niet om jou, echt niet. Verplaats je in je huisdier en wees eerlijk tegenover jezelf.
Wanneer ga je té ver? Als je huisdier ernstig ziek is, lijdt, maar toch nog een minuscule kans heeft op herstel? Ga je dan ook té ver?
Neen, volgens mij niet. “Lijden” kan en mag tijdelijk, als er een kans is op herstel!
Eindeloos lijden zonder ook maar één procent kans op herstel is ethisch in mijn ogen niet te verantwoorden.
Eén van mijn zeer oude honden (16 jaar) was ernstig ziek. Hij had pijn en het leven glipte langzaam uit hem. Hij had een agressieve darmtumor zitten en de kans dat hij het zou redden was maar één procent. Laat staan dat hij de operatie op zich zou overleven. Het herstel zou ook intensief en zwaar worden. Ben ik ervoor gegaan? Ja. Heeft hij het gered? Wonder boven wonder: ja. Hij is anderhalf jaar later nog steeds bij mij. Het was het allemaal waard. Ga je dan té ver? Achteraf zeggen mensen neen. Maar voor ik die beslissing nam, zeiden sommige mensen ja. Je mag immers geen dier pijn laten hebben, anders hou je precies niet genoeg van dat dier.
Zoals ik hierboven al zei; een dier mag en kan tijdelijk pijn hebben, als er een kans is dat hij of zij het zal redden. Redt hij het uiteindelijk toch niet, ben je geen slecht persoon geweest omdat je toch samen met je dier het hebt geprobeerd. Integendeel.
Kijk naar mensen; een mens kiest toch ook niet meteen voor opgeven als hij of zij ernstig ziek is, maar nog eens kans heeft om te herstellen? Waarom zouden we dit recht dan van een dier ontnemen? Wat maakt dit van ons als de dit zouden doen?
Wanneer ga je té ver? Als je een dier redt en nog een volwaardig en goed leven wilt schenken dat gehandicapt is en bijvoorbeeld verlamd is aan zijn of haar achterhand?
Neen, volgens mij niet. “Maar Stef, zo een dier had zich in de natuur nooit gered hoor!” Neen, dat zal ook wel ergens kloppen, maar we hebben onze huisdieren gedomesticeerd, dus de meeste van hen zouden zonder handicap al niet meer fatsoenlijk in de natuur kunnen overleven zonder onze inbreng.
Ik heb nu enkele verlamde honden in mijn vzw bijgekregen op korte tijd. Amai, daar waren de reacties nogal verdeeld op. Dit had ik wel verwacht. Ik begrijp het soms ook wel ergens; wij zijn het niet gewoon om gehandicapte dieren te zien. Vaak kennen die personen zelfs geen mensen met een handicap, laat staan dieren met een beperking.
Honden en katten kunnen gelukkig al op meer begrip rekenen en ook bij de meeste dierenartsen geraakt dit steeds meer aanvaard. Landbouwdieren daarentegen… “Landbouwdieren met een beperking? Euthanasie! Zo snel mogelijk! Er is niks meer aan te doen! Die dieren zijn ongelukkig!” Jep, ook bij veel dierenartsen wordt deze gedachtegang nog gevolgd. Terwijl ze daar vaak gewoon onvoldoende kennis van hebben. Dat is dan ook vaak de enige reden van deze reacties. Slechts enkele dierenartsen zullen dit durven toegeven. Als ik sommige dierenartsen had moeten geloven, was mijn stier Bello er al even niet meer geweest na zijn complexe beenbreuk. Zucht…
Als ik nu naar mijn eigen gehandicapte dieren kijk, redden zij zich gewoon prima. Zelfs met weinig toedoen van mensen moet ik constateren. Genieten ze van het leven? Absoluut. Meer dan de gemiddelde mens, daar steek ik mijn beide handen voor in het vuur. “Dat weet je toch helemaal niet, Stef!” Ah nee? Dieren praten, met hun lichaam. Lichaamstaal heet dat. Geen zweverig gedoe, enkel naar de lichaamstaal kijken en hen observeren. Als ik bijvoorbeeld met mensen praat, observeer ik meer hun lichaamstaal dan hun gesproken woorden. Daar haal je bijna alle informatie uit die je nodig hebt, niet uit hun woorden. Dieren moeten dus niet kunnen spreken met woorden. Hun lichaam, expressie en gedrag vertellen mij alles wat ik moet weten. Als mens kan ik hier enkel maar jaloers op zijn.
Liefs,
Stef
VZW Farm Flora
Toen Snuffel heel ziek was en 10 dagen in de dierenkliniek moest blijven 🙁